Arabesk “keder”, “dert”, “mutsuzluk” gibi kelimleri çağrıştıran bir müzik tarzı, işte bu sebeple arabesk bir şarkının alınıp da pop olarak coverlanmasına henüz anlam veremedim. Işın Karaca’nın Nisan 2010’da çıkan “Arabesque” albümünün pop-cover kategorisinde yer almadığını baştan söylemeliyim.
Şarkılar, bir kaç istisna hariç arabesk dinlemeyenlerin bile ezbere bildiği, artık topluma mal olmuş şarkılar. Adının “Arabesque” olması sebebiyle kasette değişik soundlar duymayı beklememenizi tavsiye ederim, bu albümde yakından tanıyıp bildiğimiz şarkıların Işın Karaca yorumları var, yaylılar, flüt ve org yine yerinde duruyor, tercih ederseniz bu albümle de kederlenebilirsiniz kısacası:)
“Dert bende, derman sende” şarkısı benim en beğendiğim yorum oldu, belki de Işın Karaca’nın tarzına daha yakın bir şarkı olduğu için. Çünkü çoğu şarkıda Işın Karaca kendisini zor tutuyor, bıraksalar yine “Tutanamadım” diye bağıracak gibi, ya da bazen tiz sesini saklamak için ıkınıyormuş gibi şarkı söylüyormuş hissi geçti bana.
Albümde yer alan, 30 yıl içinde neredeyse herkesin söylediği ama bir tek Kibariye’yle özdeşleşen “Kim bilir” şarkısı aslında bu albümü kafamdaki yerine oturttu. İzmir’de pavyonlarda çalışırken şans eseri keşfedilen Kibariye 1980’i, 1981’e bağlayan yılbaşı gecesi “Kim bilir bu gidişin dönüşü olacak mı” diyerek üne kavuşurken; Londra’da doğan Işın Karaca, Sezen Aksu’nun vokalistliğinden “Tutunamadım, doğduğum şehirlere” şarkısıyla solistliğe terfi eder. İşte bu iki özgeçmiş – iki çıkış şarkısı ve bu iki kader arasındaki fark gibi “Arabesk” ve “Arabesque” arasındaki fark, birisi doğuştan kederli; diğerinin kederiyse -nasıl desem- zorlama. Bu albümün özeti ve hedef kitlesi yazının en başında sorulan soruda gizli: Kederli olduğumuz için mi arabesk dinliyoruz, yoksa arabesque dinlediğimiz için mi kederleniyoruz?
Fatma Çınar
bugunbugece.com üyesi
Kayıtlar
